To trudny dzień, wychodzicie ze szpitala bez dziecka i bez żadnego wpływu na jego życie. Powierzacie w pełni życie swojego małego człowieka innym. To teraz powinniśmy świętować i witać Nelę w domu z balonikami i innymi gadżetami… Jednak ona zostaje tam, a my wracamy do domu. Dziwna sytuacja – próbujemy sobie to sami tłumaczyć, ale to oczywiście nic nie daje. Nikt inny tego nie zrozumie, tylko Ci którzy tego doświadczyli – jestem tego pewien, dlaczego ? Otóż to moment gdzie czas na wyrzut hormonów, a my w pełnej mobilizacji z planem jak układać życie żeby pogodzić cały dzień i dostosować wszystko do zapisów szpitalnych (nasze godziny od 11 do 14 -trzeba się zapisywać co 2-3 dni bo są limity liczy osób w salach). Ustaliliśmy, że rano ja będę woził Gaję do przedszkola (wcześniejszy plan był taki, że zostaje w domu na 2-3 miesiące – no tak ale co to da jak i tak nie ma Neli). Jak Nela wyjdzie ze szpitala to dopiero wtedy będzie miało to sens. Ania rezerwuje sobie od poniedziałku do piątku – bo ja muszę pracować. Mi przypadają soboty i niedziele. Tak sobie to ułożyliśmy, żeby Ania wracając ze szpitala odebrała Gaję.
Waga Neli rośnie cały czas, oczywiście dzieci klasyfikuje się w siatce centylowej, ale tutaj ona nie obowiązuje. Tutaj ważny jest regularny przyrost o te 10-15 g na dobę. Podczas kangurowania, które wykonujemy codziennie ważne by robić to w kontakcie skóra do skóry (mało rodziców tak robi). Muszę Wam powiedzieć, że raz w tygodniu przychodzi do Neli Pani z harfą i gra jej na żywo – szkoda, że tylko raz w tygodniu, ale ważne że jest ! Są też teksty piosenek dla wczesniaków, których uczy Pani z muzykoterapii – „Mój mały okruszku, czy ty o tym wiesz jesteś dla mnie wszystkim, kocham Cię…” Takim wcześniakom należy śpiewać cicho i powoli by nie zostały przebodźcowane. My się zawzieliśmy i codziennie każdy z nas czytał całą wizytę książki. Wasz głos jest bardzo ważny!!!! Taką chwilą, która pobudza delikatność wobec takiego malucha to chwytanie głowy, tutaj każda kość rusza się względem siebie – i to jak ! Dotykajcie głowy, a wrażeniem jest jakby jej czaszka zaraz miała się rozlecieć – oczywiście to szwy, które u wcześniaków są w zupełnie innej fazie niż szwy u dziecka urodzonego o czasie.
